تحجقیق مباني اتحاد ملي و انسجام اسلامي

دسته بندي : علوم انسانی » جامعه شناسی
مباني اتحاد ملي و انسجام اسلامي
چکيده:
در اين مقاله سعي شده است ضمن ريشه يابي کليدي واژگان عنوان، موضوع اتحاد و انسجام با توجه به کلام وحي، سنت، عقل و بيانات بزرگان و در رأس آن معمار بزرگ انقلاب حضرت امام خميني (ره( مورد بررسي و کنکاش قرار گيرد. و از هرگونه برداشت شخصي، جناحي و حزبي و مصادره کردن اين عنوان بزرگ جلوگيري شود.
در اين مقاله راز اتحاد داخلي و ارائه الگو براي کشور‌هاي مسلمان بيان شده است. دعب نگارنده آن است که حتي الامکان غير مستقيم به اين موضوع بپردازد که در جاهايي لاجرم با صراحت اصول و مباني نيز بيان شده است.
مقدمه:
اتحاد داخلي و بين‌المللي يک ضرورت اجتناب ناپذير براي هر ملتي است. ملت پويا ملتي است که در جاي خود از تنش و مناقشات بهره مي‌برد و به موقع از هر گونه اختلاف و تفرقه دوري مي‌جويد. نه يک دستي، سکوت و رکود دارد و نه اغتشاش و درگيري و جدل. زيرا هر دو مايه افول ملت‌هاست.
افراد، گروه‌ها، صنوف و... هر کدام براي تعالي درون گروهي خود بايد فرياد برآورند و از همه ظرفيتهاي قانوني و شرعي براي ترقي و توسعه خود استفاده کنند. اما به هنگام خطر و تهديد امنيت يا منافع ملي از خواسته خود بصورت مقطعي، کوتاه آمده و به فکر دفع افسد باشد.
«تخم وفاق را تو در اين بوستان بکار – ميخ نفق را تو در اين زمين بکن» (اديب الممالک فراهاني(
اينکه در کجا بايد فرياد زد و در کجا سکوت، در کجا بايد عاقلانه و بر مبناي استدلال پيش رفت ودر کجا به مصلحت توجه کرد و... به شناخت اصول و ظرائفي محتاج است که در اين مقال در صدد تبيين آن مي‌باشيم.
اميد است خواننده محترم ( از هر جناح و فکر و سليقه‌اي که باشد ( با دقت و تأمل در اصول ذيل الذکر به کلمه تنومند «وحدت» چنگ زده و با ايثار و شهامت، جلوي خود کامگي و فرصت طلبي را بگيرد.
اتحاد ملی و انسجام اسلامی انسجام اسلامی در منابع دینی
ا از وحدت و انسجام اسلامی معنای تام و تمام آن مورد نظر است و در صورتی که معنای کامل آن حاصل نشود، پیگیری آن امری غیرضروری است؟



از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی همواره یکی از مسائلی که از سوی مسئولان جمهوری اسلامی ایران مطرح شده وحدت مسلمانان و انسجام آنان بوده است. تقریب بین مذاهب اسلامی نیز به عنوان یک اقدام فقهی و حقوقی در این راستا مطرح شده است. اما هدف از طرح وحدت میان مسلمانان چیست؟ آیا این موضوع در تاریخ قدیم و جدید مسلمانان سابقه داشته است؟ ماهیت وحدت چیست و شامل چه موضوعاتی می شود؟ مخاطبان وحدت چه کسانی هستند و مخالفان و دشمنان وحدت چه کسانی هستند؟ طرح جمهوری اسلامی ایران به عنوان طراح وحدت مسلمانان برای دستیابی به این هدف کدام است؟ و مبانی مشروعیت وحدت و انسجام در آیات و روایات و سیره و سنت نبوی و علوی و دیدگاه های حضرت امام رضوان الله تعالی علیه و مقام معظم رهبری درعصر حاضر چیست؟ آیا طرح وحدت یک طرح تاکتیکی است و یا استراتژی جمهوری اسلامی ایران است؟
نقش حوزه و دانشگاه در اتحاد ملي و انسجام اسلا مي
رهبر معظم انقلا ب اسلا مي با روشن نگري و درک عميق از شرايط سياسي اجتماعي داخل و خارج کشور سال 1386 را سال اتحاد ملي و انسجام اسلا مي اعلا م کردند و فرمودند: «به نظر من امسال سال اتحاد ملي و انسجام اسلا مي است». يعني در درون ملت ما اتحاد کلمه همه آحاد ملت و قوميت هاي گوناگون و اصناف گوناگون ملي و در سطح بين المللي، انسجام ميان همه مسلمانان و روابط برادرانه ميان آحاد امت اسلا مي از مذاهب گوناگون و وحدت کلمه آنها. بي ترديد تحقق اتحاد ملي و انسجام اسلا مي نيازمند شناسايي مباني و پايه هاي وحدت و انسجام و تلا ش در راه تقويت و تحکيم اين مباني و پايه است در اين مقاله به بررسي اين موضوع پرداخته مي شود که وحدت حوزه و دانشگاه به معناي حرکت به سوي يکي شدن است. يعني فرمان واحد بر اعضاي پيکر واحد راندن و از پريشاني رفتار جامعه پرهيختن. چون حکومت اسلا مي انگيزه و انديشه حوزه و دانشگاه است.
نقش محوري روحانيت در اتحاد ملي و انسجام اسلامی
« در تمام اين مراحل (نهضت ) روحانيت نقش اول را داشت . يعني دانشگاهي ها بودند روشنفكرها همه شان نه البته دانشگاهي ها دانشجوها تقريبا اكثرا هميشه همه ...نقشي داشتند. لكن آن كه ملت را بسيج كرد آن روحانيون بودند...آن كه من هميشه به ملت ايران سفارش كردم كه اين دژ محكم (روحانيت ) را از دست ندهيد ... (1) اعلام خطري كه به ملت مي كنم اين است كه جرياني در كار است كه روحانيت را كنار بگذارند و جرياني دركار است كه شما را از روحانيت جدا كنند . » (2 )
چنان كه تجربه هاي سياسي و اجتماعي در نهضت هاي صد ساله اخير به دست مي دهد ايران منهاي روحانيت يا اسلام منهاي روحانيت هرگز نمي تواند ايده اي تضمين كننده براي حيات و سرنوشت كشور و دين باشد زيرا با فرو ريختن دژ ديرينه و نفوذناپذير روحانيت متعهد شيعه هيچ دست و صنف و سازمان و حزبي نمي تواند انسجام ملي يا اسلامي ايرانيان را فراهم آورد.
از همين روست كه حضرت امام خميني (ره ) نه به دليل روحاني بودن يا مرجع ديني بودن خود بلكه به دليل تجربه ها و مشاهده هاي تاريخي اش بدين حقيقت دست يافته كه جدايي مردم از روحانيت متعهد به اخلاق و رفتار نبوي دين و جامعه را به روزگار طاغوتي باز مي گرداند.