الگوريتم هاي ژنتيكي به كاربره شده در مديريت ترافيك هوايي

دسته بندي : علوم انسانی » مدیریت
الگوريتم هاي ژنتيكي به كاربره شده در مديريت ترافيك هوايي
افزايش ترافيك هوايي، از زمان شروع تجارت هوايي، باعث مشكل اشباع در فرودگاهها، يا مكانهاي فضايي شده است. در حالي كه هواپيماها ارتقاء مي يابند و اتوماتيك تر مي شوند. اما هنوز كنترل ترافيكي بر پايه تجربيات انسان است. مطالعه حاضر ، دو مشكل مديريت ترافيك هوايي (ATM) را به جزء بيان مي كند، كه براي آنها راه حل هاي بر پايه الگوريتم ژنتيكي وجود دارد. اولين كاربرددر رابطه با مشكل enroute است و دومين كاربرد در مورد مشكلات مديريت ترافيكي در سكوهاي فرودگاهها است.
9.1) راه حل درگيريهاي Enroute = كنترل ترافيك هوايي (ATC) مي تواند توسط يك سرس از فيلترها نشان داده شود، جايي كه هر فيلتر يك ؟ خاص دارد و افق هاي خاص محيطي و موقتي را اداره مي كند. 5 سطح (لِوِل) قابل تشخيص است. در دوره طولاني (بشتر از 6 ماه) ترافيك در يك روش ميكروسكوپي مي تواند برنامه ريزي شود. براي مثال مردم با يك نمودار ترافيكي روبرو هستند كه اندازه هاي كميته ، كه برنامه هاي ساعتي و موافقت با ارتش را مورد توجه قرار داده است، به كاربرده مي شود براي فرهنگ هواپيمايي در زمانهاي اوج يعني بعد ظهر جمعه.
در دوره كوتاهتر ، معمولاً در مورد تنظيمات قبل ، صحت مي شود. اين مورد شامل برنامه ريزي كردن روز ترافيك ، يك يا دو روز قبل تر مي شود. در اين مرحله ، اشخاص ايدة مشخصي درباره بيشتر برنامه ي پرواز و ظرفيت كنترل هر مركز دارند. حداكثر جريان هواپيما كه مي تواند يك قطر را سوراخ كند. ظرفيت قطر ناميده مي شود. اين عمل توسط CFMU3 انجام مي شود. ترافيك ميان آتلانتيك براي مثال در اين مرحله مورد توجه قرار مي گيرد. راههاي هوايي، تنظيم ساعت هاي پرواز و حالت هوا مورد توجه قرار مي گيرد. به طور كل اين شغل توسط FMP4 در هر مركز صورت مي گيرد. آخرين فيلتر ، فيلتر تاكتيكال است كه با كنترل داخل يك قطر بستگي دارد. زمان متوسطي كه يك هواپيما در يك بخش صرف مي كند حدود 15 دقيقه است. اينجا ميزان رويت كنترل كننده كمي بالاتر از ميزان دريافت طرحهاي پرواز است چند دقيقه قبل از ورود هواپيما به بخش. كنترل كننده وظيفه چك كردن، حل اختلافات و همپايه بودن با بخش هاي همسايه را تضمين مي كند. در اين حالت تعيين تعريف برخورد مطلوب است. دو هواپيما با هم برخورد دارندوقتي كه فاصله جدايي افقي بين آنها كمتر 5 مايل باشد و تفاوت انها در ارتفاع كمتر از 1000 فيت باشد. روش هايي كه توسط كنترل كننده براي حل اين برخورد به كار مي رود بر پايه مسائل زير است.
بر روي تجارب قبلي و هر دانش خلاقي. وقتي كه چند جفت از هواپيماها در اختلاف مشابهي با هم تماس دارند، آنها با ساده كردن مشكلات شروع مي كنند كه فقط اختلافات ابتدايي را داشته باشند.
براي حل فيلتر اضطراري به نظر نمي رسد كه مداخله كند به جز مواردي كه سيستم كنترل دچار نقض شده يا اينكه ضعيف شده است. براي كنترل كننده ، آشيانه اطمينان مسير هر هواپيما را با افق موقت چند دقيقه ايي پيش بيني مي كنند. از موقعيت هاي رادار و الگوريتم هاي ادامه دار استفاده مي كند و يك اخطار را در لحظه برخورد بوجود مي آورد. اي